با پیشرفت سریع کربن زدایی در جهان ، مشخص شد پیل های سوختی بازده الکتریکی بالقوه بالاتری نسبت به سیستم های متداول تولید برق دارند.

استفاده از کاتالیزورهای فلزات غیر گرانبها یکی از مزایای پیل های سوختی غشایی تبادل آنیونی نسبت به پیل های سوختی غشایی تبادل پروتون هست. یکی از چالش های این پیل سوختی ، شفاف سازی رسانایی یون هیدروکسید در پلیمر رسانای یونی در اطراف کاتالیزور الکترود است. مشکل مطالعه رسانایی یون هیدروکسید در رابط الکترود این است که یون هیدروکسید که یک حامل است ، به راحتی با دی اکسید کربن موجود در هوا واکنش نشان می دهد. برای حل این مشکل ، همه دستگاه های ارزیابی بهبود یافتند تا نمونه در تماس با هوا قرار نگیرد.

در یک مطالعه جدید منتشر شده در ChemSusChem ، محققان از موسسه پیشرفته علوم و فنون ژاپن (JAIST) ، یعنی دانشیار یوکی ناگائو و دانشجویان وی موفق به شناسایی دقیق هدایت یونی هیدروکسید و مقدار آب موجود در نمونه شدند بدون اینکه نمونه فیلم نازک را در معرض هوا قرار دهند. پلیمرهای کاتیونی مبتنی بر فلورن سنتز شدند و نمونه های Br- و OH- به عنوان آنیون های مخالف برای مقایسه آماده شدند. مشخص شد که این فیلم نازک به ضخامت 270 نانومتر و حاوی یون های هیدروکسید ، رسانایی یونی هیدروکسید بالای S cm-1 )0.05 ) را نشان می دهد. این رسانایی یونی بیش از دو برابر مقدار فیلم نازک حاوی یونهای Br بود است.

با کمال تعجب ، همچنین مشخص شد که هدایت یونی فیلم نازک حاوی یون های هیدروکسید با غشای ضخیم قابل مقایسه است. به نظر می رسد این تمایل با نتایج گزارش شده در پلیمرهای رسانای پروتون متفاوت باشد.